Kunskribado kaj disskribado «

Dekoj kaj centoj kunmetighas al unu vorto: dudek, tridek, ducent, tricent k.t.p. Chio alia estu skribata kiel apartaj vortoj, ankau miloj.

Noto: Multaj pensas, ke la regulo estas: “Kunskribu multiplikojn, disskribu adiciojn.” La Fundamenta regulo estas tamen alia, kaj pli simpla. Oni sekvu la Fundamentajn regulon kaj ekzemplojn.

Dekoj kaj centoj ricevas same kiel aliaj vortoj akcenton je la antaulasta vokalo: dúdek, trídek, dúcent, trícent. Chio alia estas elparolata kiel apartaj vortoj: dék dú, dék trí, cént dú, cént trí, cént dék dú, dú míl, trí míl, dú míl dék dú.

Tiu chi simpla regulo, kiu trovighas en la Fundamento, estas ofte miskomprenata. Oni erare kunskribas tro multe. Ne skribu: *dekdu*, *dektri*, *centdu*, *centtri*, sed: dek du, dek tri, cent du, cent tri. Nek skribu: *dumil*, *trimil*, *dekdumil*, *dudekdumil*, sed: du mil, tri mil, dek du mil, dudek du mil. Ankau estus eraro uzi dividostrekojn, kie devas esti spacetoj, char tio, kio estas skribita kun dividostreko estas unu vorto. Tion, kion oni elparolas kiel apartajn vortojn, oni ne skribu kiel unu vorton. Ne skribu do *cent-tridek-du*, sed cent tridek du, char neniu elparolas *cent-tridék-du*.

Noto: Ech che Zamenhof oni trovas multege da erare skribitaj nombrovortoj. Eble iuj el tiuj eraroj vere estis faritaj de tiuj, kiuj kompostis liajn tekstojn.

La kialo, ke oni ne kunskribu milojn, estas, ke antau mil povas stari chio ajn de du ghis naucent naudek nau, do ankau plurvortajhoj. Antau dek kaj cent povas aperi nur du ghis nau. Se oni kunskribus ankau milojn, oni devus skribi ekz. *tricenttridektrimil* (333 000), kio estus tre maloportuna. La ghusta skribo: tricent tridek tri mil estas pli klara. Kompreneble en la praktiko oni preskau chiam skribas tiel altajn nombrojn per ciferoj.

En la elparolado preskau chiuj obeas al la Fundamenta regulo akcentante tute ghuste, kaj kompreneble oni devas skribi same kiel oni elparolas.

Se el tiaj chi bazaj nombraj esprimoj oni kreas vortkunmetajhojn, ekz. O-finajhajn nombrovortojn au A-finajhajn nombrovortojn, oni tamen povas au devas kunskribi, eventuale kun dividostrekoj.

Nul «

Nul origine estis O-vorto: nulo (nomo de la cifero 0). Sed oni delonge uzas ghin ankau kiel nombran vorteton sen finajho, ekz.: 0,5 = nul komo kvin (au nulo komo kvin). Tia uzo de nul estas ech oficialigita (Aktoj de la Akademio II, p. 13).

Un’ «

Iafoje oni povas uzi la mallongigitan formon un’ anstatau unu.