14.3.4. Ajn

Ajn montras emfaze nedifinitecon au indiferentecon. Ajn estas uzata kune kun tabelvortoj, chefe kun rilataj KI-vortoj, sed ankau kun I-vortoj kaj CHI-vortoj, iafoje kun NENI-vortoj. Ajn chiam staras post la tabelvorto:

• Mi kondukos vin al shi, kie ajn shi estos trovebla!FA3.79 Ne gravas, kie shi estas trovebla.

• Kiu ajn shi estos, mi deziras al shi felichon!BV.53 Ne gravas, kiu shi estos.

• Kiel ajn senbrua kaj trankvila ghi [= la maro] estis, chiam tamen che la bordo estis negranda movighado.FA1.164 Ech se estus tute senbrue kaj trankvile, estus tamen negranda movigho che la bordo.

• Kiom ajn mi petis lin, ne helpis petoj, nek minacoj.Gm.63

• Mi donis solenan promeson, ke mi silentos, ghis mi revenos, kiam ajn tio chi farighos.BV.84

• Chiam ajn vi estas bonvena che mi. Venu, kiam vi volas.

• Kial shi forlasis tiun lokon, en kiu shi havis ian ajn eblon, por ion ajn laborenspezi?M.177 Sen tiu loko tute mankas eblo.

• Nenion ajn mi diros. Absolute nenion.

Antau ajn Zamenhof, pro influo de naciaj lingvoj, kelkfoje uzis rilatan KI-vorton, kiam pli logike estus uzi CHI-vorton au I-vorton. Se ne temas pri enkonduko de subfrazo, CHI-vorto au I-vorto estas preferinda. Mi konsentas akcepti kian ajn pagon.M.66 Pli bone: ... chian ajn pagon au ... ian ajn pagon.

Noto: Iafoje oni eble povus uzi ajn ne tuj post la tabelvorto, sed post O-vorto, kiun la tabelvorto priskribas. Tiam ajn farighus pli emfaza pro la malkutimeco de la konstruo: Protestis neniu homo ajn. Tio estas tamen ankorau apenau uzata.